“De borstademhaling is de vrouwenademhaling,” zei de professor veertig jaar geleden, aan het begin van mijn studie geneeskunde.
Met zes zussen vond ik dat een boude opmerking en ik nam mij voor eens goed op het ademen van vrouwen te letten. Op mijn spreekuur vraag ik regelmatig om eens diep in te ademen, en jawel: de meeste vrouwen trekken dan hun borstkas op om in te ademen, mannen zie ik veel meer hun buik uitzetten.
Mannen trekken zich minder aan van een beetje buik, laten die makkelijker hangen. Vrouwen houden hun buik meer in, mogelijk om daarmee er slanker uit te zien?
Ademen, we doen het zo’n tien keer per minuut en dat gemiddeld zo’n tachtig jaar. Dat is best veel keren in- en uitademen, meestal zonder er bij na te denken. We kunnen met onze ribbenkast ademen, of met onze buik, of in combinatie bijvoorbeeld bij lichamelijke inspanning. In rust ademen we met onze buik. Bij inademen gaat de buik uit: het middenrif, de scheiding tussen borst en buik, gaat omlaag om lucht in de longen te laten. En uitademen doen we door de buik in te trekken, waardoor het middenrif omhoog gaat en de lucht uit de longen wordt geperst.
Ik zag en zie bij veel mensen met spanningsklachten een borstademhaling of ‘hoge adem’. Voor de borstademhaling heb je ook hulpademspieren nodig. Hulpademspieren zijn spieren tussen de ribben en in de hals die hard moeten werken om de borstkas omhoog te krijgen om in te ademen. Als je dan je buik moet inhouden omdat je een te kleine maat broek heb gekocht, maat 38 in plaats van 42, heb je een probleem: er kan geen lucht in je longen komen, je snakt naar adem… Overigens, onze grootmoeders en overgrootmoeders hadden corsetten die ook niet veel van de buikademhaling overlieten.
De buikademhaling blijkt ontspanning te bewerkstelligen en, zoals pas uit onderzoek is gebleken, het kan ook een hoge bloeddruk verlagen.
Een goede buikademhaling is een hele opluchting.